Μετά από εφτά μήνες “αριστερής” διακυβέρνησης, υποτιθέμενης σκληρής διαπραγμάτευσης, βαθύτερης οικονομικής ύφεσης και ένα αποτυχημένο δημοψήφισμα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποφασίζει εκλογές.
Η κατάληξη των αποφάσεων της
κυβέρνησης είχε ως επακόλουθο τη
δυσαρέσκεια και τη ρήξη στο εσωτερικό
του κόμματος και έτσι αποφασίζουν να
καλέσουν το λαό για άλλη μια φορά μέσα
σε λίγους μήνες να αποφασίσει για το
μέλλον του, ενώ ο πρωθυπουργός ζητάει
και πάλι την ψήφο του κόσμου.
Όπως πριν, έτσι και τώρα θέλει
ο κ. Τσίπρας και οι ακόλουθοι του τη
συγκατάθεση των πολιτών, με μόνη διαφορά
πως τώρα κανείς τους δεν μπορεί να
προχωρήσει με μεγαλοστομίες και να
εξαπατήσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων,
τάζοντας τους λαγούς με πετραχήλια.
Κάνοντας παντιέρα του την
ειλικρίνεια και εξακολουθώντας να κάνει
κάποιες αναφορές στο ζήτημα του χρέους
στο οποίο η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου
μάλλον μοιάζει με αυτοσκοπός και στη
διαπραγμάτευση που είχε σαν αποτέλεσμα
"ευνοϊκότερους" όρους, περιμένει
από τον κόσμο να επιλέξει τον ικανότερο
για διαπραγμάτευση, ελπίζοντας να τον
ψηφίσουν, για να κάνει τι άραγε;
Η χώρα μόλις υπέγραψε νέα
συμφωνία που τώρα πλέον δε λέγεται
μνημόνιο, ενώ ο ESM είναι σε θέση να
ιδιοποιείται τον εθνικό πλούτο και
τελευταία έγινε η πώληση σε εξευτελιστική
τιμή 14 περιφερειακών αεροδρομίων για
50 χρόνια στη γερμανική εταιρεία Fraport.
Ουσιαστικά, η επόμενη κυβέρνηση
είναι δεσμευμένη και νομικά να τηρήσει
όλους τους όρους που συνεπάγονται τα
δάνεια και οι "συμφωνίες", εκτός
και αν είναι όντως αποφασισμένη για
ρήξη, όχι σαν αυτή που εννοούσαν ο κ.
Τσίπρας και το κόμμα του.
Πλέον, το μόνο κόμμα εντός
βουλής που τίθεται κατά των μνημονίων
εκτός του ΚΚΕ που έχει κρυσταλλωθεί,
ασκώντας μια στείρα και προσκολλημένη
σε δόγματα και αγκυλώσεις πολιτική που
αφήνει την πλειοψηφία των στρωμάτων
στα οποία απευθύνεται αδιάφορη, είναι
η νεοναζιστική-φασιστική Χ.Α, έχοντας
μια γραμμή που δεν μπορεί να αφήσει,
δικαιολογημένα αφού πάνω σε αυτή έχει
χτίσει τον αντισυστημικό της μύθο. Μόνο
που εκτός από τα ιδεολογικά θέματα/παρακρατικά
θέματα της οργάνωσης για τα οποία
κατηγορείται, ακόμη και ο ίδιος ο γενικός
γραμματέας της Χ.Α, ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος
δήλωσε πρόσφατα πως δεν είναι και τόσο
ιδανικές οι συγκυρίες για να επιστρέψουμε
στη δραχμή. Εκτός αυτού, στο δημοψήφισμα
του Ιουνίου το 60% περίπου των ψηφοφόρων
του κόμματος, ψήφισαν ναι. Αυτό οφείλεται
στο γεγονός ότι η βάση και πλειοψηφία
της οργάνωσης δεν είναι ο ιδεολόγος
“άριος” που ζει σύμφωνα με τις αξίες
του εθνικοσοσιαλισμού αλλά ο μέσος
ξενοφοβικός, ρατσιστής Έλληνας που
ψήφισε Χ.Α για να τιμωρήσει τους
προηγούμενους, μόνο που όταν είδε πως
ίσως να μην παραμείνει βολεμένος έστω
και με πεντακόσια ευρώ τον μήνα, έπραξε
όπως του υπαγόρευε το ένστικτό του.
Καμία πολιτική δύναμη εντός
της Βουλής δεν προτίθεται να καταθέσει
ρηξικέλευθες μεν ρεαλιστικές δε προτάσεις
και αυτό διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται
πλάνο, πολιτική βούληση και ετοιμότητα
για σύγκρουση με ένα σύστημα το οποίο
όλα τα εκλεγμένα κόμματα στηρίζουν.
Καλούμε τον ψηφοφόρο, τον
ενεργό πολίτη, τον άφοβα σκεπτόμενο,
τον άνεργο, το σκληρά εργαζόμενο και
λιγοστά αμειβόμενο, το νέο που αγωνιά
για το μέλλον του που φαντάζει ανύπαρκτο,
το γονιό που δε θέλει αυτό το θέατρο του
παραλόγου για τα παιδιά του, το συνταξιούχο
που στερείται τα δεδουλευμένα μιας
ζωής, όλους όσους έχουν απηυδήσει με το
υπάρχον πολιτικό κατεστημένο και τον
κάθε ένα που δεν έχει υποκύψει ακόμη
στις σειρήνες από την οδύσσεια των
τελευταίων ετών να μη στηρίξει κανένα
από τα κόμματα της βουλής, ανεξάρτητα
από το αν δηλώνουν μνημονιακά ή όχι.
Η συγκατάθεση του λαού σε ένα
κόμμα που στηρίζει την άγονη δίχως
επαναστατικές προοπτικές πορεία ή την
ευρύτερη φασιστοποίηση της κοινωνίας
αλλά και ειδικά τη νεοφιλελεύθερη
πολιτική, αυτή τη στιγμή με αυτές τις
συνθήκες, θα είναι το τελευταίο καρφί
στο φέρετρο της χώρας, δικαιώνοντας
έτσι αυτούς που έμεναν τόσα χρόνια σε
ένα “κατηγορώ” συνεχίζοντας όμως να
καρπώνονται παχυλές αμοιβές και προνόμια,
κάποιους που ονειρεύονται νέους
ολοκληρωτισμούς, όσους εγχώριους
στήριζαν τα μνημόνια και οδήγησαν τη
χώρα εδώ που είναι αλλά και κάθε διεθνή
δανειοδότη, που περνάει θηλιές στο λαιμό
κρατών.